حاج احمد کمیجانی

✅ خلافت پنج‌ساله‌ي علی (ع) را مي‌توان بهترين نمونه اين نوع حكومت دانست زيرا بيعت به‌هيچ‌وجه الزامی نبوده، امتناع از بيعت سبب محروميت از جيره‏‌های عمومی و از آزادی نمي‌گرديد و باعث آزار و اخراج نمي‌شد و به‌طور‏كلی بنا بر انتخاب و مشورت بود. خليفه مانند يك فرد عادی زندگی كرده، مورد تملق و تعظيم نبود، ايراد و انتقاد را با روی گشاده می‏‌پذيرفت و حق و عدالت را اجرا مي‌كرد. ✅ علی نه تنها كسی را مجبور به پيروی از اسلام و به تبعيت و موافقت با خود نكرده و مزاحمت و محروميتی برای آنها فراهم نمي‌ساخت، بلكه با مدعيان و مخالفين، تا هنگامي‌كه تعرض به ناموس و امنيت و حقوق سايرين نكرده بودند كاری نداشته، به دفع و جنگ با آنها نمي‌پرداخت، مگر آنكه آنها قيام به جنگ و حمله نمايند كه در اين موارد نيز صحنه جنگ را با منطق و موعظه يا جدال احسن افتتاح نموده، تمام كوشش را برای جلوگيری از خونريزی و منازعه به‌كار‏ مي‌برد.  هيچ‌گاه نگذاشت تير اول از اردوی او انداخته شود يا اصحاب و لشگريانش به دشمنان دشنام بدهند. بسيار مُصِّر بود كه عمل قضا و رفتار قضاوت صددرصد بی‏‌طرفانه و عادلانه و بر مبنای مساوات مطلق مابين طرفين دعوی باشد و در توزيع جيره و سهميه‏‌های بيت‏‌المال تفاوتی مابين افراد وجود نداشته، حتی انتساب با پيغمبر و صحابی بودن و تقوا ايجاد امتياز ننمايد.+ نوشته شده در  یکشنبه بیست و ششم آذر ۱۳۹, ...ادامه مطلب