حاج احمد کمیجانی

ایه اصــــل و نسب در گردش دوران زر است.      هر کسی صاحب زر است او از همه بالاتر استدود اگر بالا نشیند کســـر شــأن شــعـله نیست.    جای چشم ابرو نگیرد چونکه او بالا تراستناکسی گر از کسی بالا نشیند عیب نیست.         روی دریا، خس نشیند قعر دریا گوهر استشصت و شاهد هر دو دعوی بزرگی میکنند.          پس چرا انگشت کوچک لایق انگشــــتر استآهن و فولاد از یک کوه می آیند برون.                  آن یکی شمشیر گردد دیگری نعل خر استکــــره اسـب ، از نجابت از پـس مــــادر رود.     کــــره خــر ، از خــریت پیش پیش مــــادر استکاکـل از بالا بلندی رتبــه ای پیدا نکرد.           ز لف ،  از افتادگی قابل به مشک و عنبر استپادشه مفلس که شد چون مرغ بی بال و پر است.       دائماً خون میخورد تیغی که صاحب جوهر استسبزه پامال است در زیر درخت میوه دار  .            دختر هر کس نجیب افتـاد مفت شوهر استصائبا !عیب خودت گو عیب مردم را مگو.             هر که عیب خود بگوید، از همه بالا تر است + نوشته شده در  یکشنبه بیست و یکم فروردین ۱۴۰۱ساعت ۷:۴ ب.ظ&nbsp توسط حاج احمد کمیجانی  |  بخوانید, ...ادامه مطلب